Het vergeten kind
Ooo, wat is ze toch lief!
Jaa, laat me hem even vasthouden!
Uitspraken van opa’s en oma’s die iedereen wel herkent denk ik.
Zeker als het eerste kleinkind wordt geboren, dan is het vaak helemaal zo’n feest.
En daar sta je dan, als dochter of zoon. Net zelf moeder of vader geworden.
En dat lijkt dan de enige rol die je nog hebt.
Waar is jouw plek als kind van je ouders?
Hét kleinkind lijkt toch wel het belangrijkste te zijn in de ogen van je ouders.|
“De kleinkinderen gaan voor” Of “Alles voor de kleinkinderen”
Oftewel: doe maar een stap opzij, want jij bent (even) niet belangrijk.
Natuurlijke dynamiek
Uitbreiding van de familie is een natuurlijk fenomeen. Het kind wordt welkom geheten in de familie. Vanuit oerinstinct betekent een kind er bij dat de familie zich weer een generatie uit mag breiden. Dat de stamboom voort wordt gezet.
Ook kan een kind staan voor een goede verzorging op de oude dag. Als er dan ook nog kleinkinderen mogen komen, dan lijk je daar wel van verzekerd.
Een kleinkind ontvangen in de familie is dan ook een natuurlijke dynamiek.
Alleen deze kan op verschillende manieren ‘giftig’ worden. Verstikkend bijna.
En niet alleen voor het kleinkind, maar ook voor de moeder en/of vader van dit kind.
Als er bij de geboorte van het kind al een uitgesproken verwachting is dat dat kind later voor de (groot)ouders gaat zorgen, dan kun je je voorstellen dat dit kind niet echt de ruimte en vrijheid ervaart om zich in te bewegen. Het wordt al vastgezet in een rol en in een positie.
Zorgen voor je (groot)ouders mag, maar wel vanuit jouw positie als (klein)kind. Jij hoeft niet de ouderrol op je te gaan nemen, van waaruit je je (groot)ouders als kind benaderd.
Hiermee kom ik meteen op de volgende verstikkende dynamiek.
Als jij (bijna) ‘opgeslokt’ wordt, in plaats van dat je open en liefdevol ontvangen wordt, dan is dat niet bepaald een warm welkom.
Je wordt daarmee meteen in een rol gezet van het vervullen van een leegte.
Een leegte die door jou niet vervuld kan worden.
Puur liefde
Als baby ben je puur liefde. Je kunt en weet vaak nog niet anders. En de pure liefde die je uitstraalt, die trekt mensen aan die daar een leegte hebben.
Je kunt het ook bij jezelf herkennen, dat je als het ware naar baby’s of kleine kinderen toe wordt getrokken. De pure liefde die zij uitstralen trekt jou aan. Want veel van ons, hebben ergens een tekort aan liefde ervaren.
Het kan ook zo zijn dat je het tegenovergestelde ervaart. Jij voelt juist een afstand tussen jou en een baby, omdat de pure liefde je (onbewust) beangstigt.
Vergeten kind
Even terug naar het voorbeeld van de opa’s en oma’s die op het kleinkind duiken.
Vaak is het zo dat de opa en oma naar het kleinkind toe getrokken worden, omdat ze zelf een leegte hebben. Ze hebben zelf (een deel) liefde gemist, vaak van hun eigen ouders.
Dit hebben ze nog steeds niet op kunnen vullen, waardoor het kleinkind als een magneet is. Het verzacht weer even de pijn, de leegte.
Wat doet dit met jou als ouder?
Is het voor jou oké als je ouders door je heen kijken, omdat ze naar hun kleinkind toe willen?
Ken jij je plaats daarin?
Als dit voor jou rustig aanvoelt, dan wordt jij hier niet nog extra in geraakt. Het ligt dan echt bij je ouders.
Wanneer jij frustratie en irritatie op voelt borrelen, dan wordt jij hier ook in geraakt.
En dan herhaalt zich een dynamiek die aan de oorsprong ligt van dit ‘claimen van het kleinkind’.
Als je ouders dit gedrag laten zien, dan hebben zij waarschijnlijk liefde gemist in hun eigen jeugd. Zij kunnen toen ‘het vergeten kind’ zijn geweest. Misschien moesten ze al snel ‘volwassen’ taken mee gaan doen, waardoor ze er niet als kind mochten zijn? Misschien hadden hun ouders niet de ruimte om sensitief op hun kinderen te reageren en ze in liefde op te laten groeien. Hier kunnen weer verschillende redenen aan ten grondslag liggen.
Wanneer jij je in dit verhaal opzij gezet voelt, niet gezien voelt, dan betekent dat dat jij nu het vergeten kind bent. Met een leegte op het gebied van liefde als gevolg.
En hoe kun jij zoveel liefde geven aan jouw kind, als jij een leegte hebt? Het risico is dat jij je gaat vervullen met de liefde die je van je kind krijgt. Met weer een verstoring in de dynamiek als gevolg.
Doorbraak
In deze blog is de situatie misschien wat uitvergroot, maar juist om je te laten zien hoe ‘makkelijk’ een patroon door kan blijven gaan.
Systemisch gezien heeft een kind altijd meer te ontvangen dan te geven. Dus een kind, of jij dit nu bent of jouw eigen kind, kan de leegte bij de (groot)ouder niet opvullen.
Jij kunt zorgen voor een doorbraak.
Jij kunt de leegte bij je ouders niet oplossen.
Jij kunt alleen de leegte bij jezelf oplossen. Door jezelf de liefde te gaan geven die je gemist hebt. Door liefdevol je eigen positie in te nemen en zo te ‘zeggen’ tegen je ouders waar jouw plek is.
Kijk naar de situatie die er nu is.
Het verleden kunnen we niet meer veranderen, maar we kunnen nu wel een beweging in gang zetten die voor verandering zorgt.
Weet je niet goed hoe de posities verdeeld zijn?
Vraag jij je af hoe jij een volgende stap kunt zetten?
Een familieopstelling kan daar veel helderheid in brengen.